De eerste indrukwekkende dagen
Door: Lisette
Blijf op de hoogte en volg Aida
03 November 2013 | Nederland, Alkmaar
We zijn inmiddels al een paar dagen in Kenia, dus het wordt tijd voor een eerste verhaal! De eerste dag waren we vooral bezig met boodschappen doen en de tassen vol gedoneerde spullen uitzoeken. Voor Aida is het inmiddels de 4e keer in Kenia, maar voor Lisette is het de allereerste keer. De indrukken? Wat een mooi land en wat een lieve en vriendelijke mensen! Alleen het verkeer..chaos!! De tweede dag hebben we en toeristische dag gehouden. We zijn naar het olifantenweeshuis en het giraffenpark geweest. Samen met Erick genieten van de zoenen van giraffe Kelly! Na dit toeristische dagje werd het de dag erna wat serieuzer. De Mathare (sloppenwijk) in. Eerst gingen we naar de bibliotheek van Steve. Deze man doet geweldig werk door de kinderen een plek te geven waar zij in alle rust hun huiswerk kunnen maken en waar ze zich veilig en geborgen voelen. Als dank voor de bijdragen die al eerder zijn gegeven hadden de kinderen dansjes en een gedicht voorbereid. Ook wij ontkwamen niet aan het Keniaans dansen! Na spullen uit te hebben gedeeld konden we Steve het goede nieuws brengen dat we van de week met hem spullen voor de bibliotheek gaan kopen. Iets waar hij en alle kinderen ontzettend blij mee zijn!
Toen kwam het moment dat wij het hart van de wijk ingingen. Iedereen was zo vriendelijk, hoewel sommigen zo verbaasd waren een Mzungu (blanke) te zien dat ze geen woord uit konden brengen. De kinderen waren overenthousiast! Giechelen, ons aanraken, meelopen en op de foto. Klinkt allemaal ontzettend leuk en dat was het ook.. tot je gaat bedenken dat deze mensen zo ontzettend weinig hebben. De kinderen die meelopen en lachen hebben oude, kapotte kleren aan en een groot gedeelte heeft geen eens schoenen. De kans is groot dat ze al een dag niks te eten hebben gehad.. afschuwelijk om te bedenken dat wij in het Westen gewoon kunnen eten wanneer we willen terwijl het voor deze kinderen maar afwachten is of ze die avond met eten in hun buikje naar bed gaan. Wat nog het meest ons hart brak en ons echt aan het denken bracht is dat wij allemaal zo verwend zijn en een goed leven hebben en ondertussen over de meest nutteloze dingen klagen, terwijl deze kinderen niet eens in hun basisbehoeftes voorzien kunnen worden en zo blij en lief en gelukkig zijn. Wij zeuren over het feit dat we bepaald eten niet lusten terwijl die kinderen blij zijn met alles wat eetbaar is, wij willen de hipste kleren terwijl mensen hier niet eens 1 paar normale kleren hebben. Daarom is het werk wat Steve in de bibliotheek doet zo belangrijk! Hij geeft de kinderen de mogelijkheid om in een fijne, veilige omgeving te leren en met hun toekomst bezig te zijn. Want dat hebben deze kinderen nodig, een goede toekomst! Als zij een goede toekomst tegemoet gaan, gaat hun hele familie een betere toekomst tegemoet. Hier zorgt iedereen voor elkaar en zorgen ze ervoor dat iedereen mee kan groeien in hun persoonlijke groei. De hoop is dat deze kinderen er later voor kunnen zorgen dat hun familie niet van 1 of 2 euro per dag moet leven, in een huis van 5 bij 5 meter zonder elektriciteit moeten wonen in een onveilige omgeving. Dit zijn echter structurele, lange termijn veranderingen. Alleen we leven in het hier en nu. En deze mensen hebben nu spullen nodig. Dat is wat wij nu kunnen doen: deze mensen wat ademruimte geven en voorzien in hun basisbehoeften. Wat we nu vooral willen doen als we terug gaan is voedselpakketten uitdelen met hierin suiker, bloem, kookolie en zeep. Dit zijn de belangrijkste levensmiddelen voor de mensen hier.
Vooral 1 verhaal tijdens de rondleiding greep ons aan. We liepen door een smal steegje toen we een vrouw zagen zitten met een baby in haar armen. Het kindje was 2 maanden oud. De vrouw bleek alleen een meisje van 14 jaar te zijn. Haar vader werd tijdens haar zwangerschap erg ziek en is inmiddels overleden. Vanwege de ziekenhuiskosten kon zij niet meer naar school. Nu heeft ze geen school, geen vader, geen toekomst, maar wel een kind om voor te zorgen. Mensen als zij kunnen zoveel hulp gebruiken! We hopen dat jullie (de mensen die dit lezen) nog geld willen doneren zodat wij meer mensen, zoals dit meisje, willen helpen!
Aida kan via haar telefoon haar rekening bekijken dus mochten er nog mensen zijn die geld willen doneren voor de Mathare dan is dat nog steeds mogelijk!
Dat kan op rekeningnummer 842206310 A.Doesburg , tav Mathare
Veel liefs Lisette en Aida
Toen kwam het moment dat wij het hart van de wijk ingingen. Iedereen was zo vriendelijk, hoewel sommigen zo verbaasd waren een Mzungu (blanke) te zien dat ze geen woord uit konden brengen. De kinderen waren overenthousiast! Giechelen, ons aanraken, meelopen en op de foto. Klinkt allemaal ontzettend leuk en dat was het ook.. tot je gaat bedenken dat deze mensen zo ontzettend weinig hebben. De kinderen die meelopen en lachen hebben oude, kapotte kleren aan en een groot gedeelte heeft geen eens schoenen. De kans is groot dat ze al een dag niks te eten hebben gehad.. afschuwelijk om te bedenken dat wij in het Westen gewoon kunnen eten wanneer we willen terwijl het voor deze kinderen maar afwachten is of ze die avond met eten in hun buikje naar bed gaan. Wat nog het meest ons hart brak en ons echt aan het denken bracht is dat wij allemaal zo verwend zijn en een goed leven hebben en ondertussen over de meest nutteloze dingen klagen, terwijl deze kinderen niet eens in hun basisbehoeftes voorzien kunnen worden en zo blij en lief en gelukkig zijn. Wij zeuren over het feit dat we bepaald eten niet lusten terwijl die kinderen blij zijn met alles wat eetbaar is, wij willen de hipste kleren terwijl mensen hier niet eens 1 paar normale kleren hebben. Daarom is het werk wat Steve in de bibliotheek doet zo belangrijk! Hij geeft de kinderen de mogelijkheid om in een fijne, veilige omgeving te leren en met hun toekomst bezig te zijn. Want dat hebben deze kinderen nodig, een goede toekomst! Als zij een goede toekomst tegemoet gaan, gaat hun hele familie een betere toekomst tegemoet. Hier zorgt iedereen voor elkaar en zorgen ze ervoor dat iedereen mee kan groeien in hun persoonlijke groei. De hoop is dat deze kinderen er later voor kunnen zorgen dat hun familie niet van 1 of 2 euro per dag moet leven, in een huis van 5 bij 5 meter zonder elektriciteit moeten wonen in een onveilige omgeving. Dit zijn echter structurele, lange termijn veranderingen. Alleen we leven in het hier en nu. En deze mensen hebben nu spullen nodig. Dat is wat wij nu kunnen doen: deze mensen wat ademruimte geven en voorzien in hun basisbehoeften. Wat we nu vooral willen doen als we terug gaan is voedselpakketten uitdelen met hierin suiker, bloem, kookolie en zeep. Dit zijn de belangrijkste levensmiddelen voor de mensen hier.
Vooral 1 verhaal tijdens de rondleiding greep ons aan. We liepen door een smal steegje toen we een vrouw zagen zitten met een baby in haar armen. Het kindje was 2 maanden oud. De vrouw bleek alleen een meisje van 14 jaar te zijn. Haar vader werd tijdens haar zwangerschap erg ziek en is inmiddels overleden. Vanwege de ziekenhuiskosten kon zij niet meer naar school. Nu heeft ze geen school, geen vader, geen toekomst, maar wel een kind om voor te zorgen. Mensen als zij kunnen zoveel hulp gebruiken! We hopen dat jullie (de mensen die dit lezen) nog geld willen doneren zodat wij meer mensen, zoals dit meisje, willen helpen!
Aida kan via haar telefoon haar rekening bekijken dus mochten er nog mensen zijn die geld willen doneren voor de Mathare dan is dat nog steeds mogelijk!
Dat kan op rekeningnummer 842206310 A.Doesburg , tav Mathare
Veel liefs Lisette en Aida
-
03 November 2013 - 19:27
Rose:
Mooi meiden! Heel veel succes daar! Jullie doen echt goed werk! Xx -
03 November 2013 - 21:03
Patrick:
Respect
Jullie doen goed werk, ga zo door. :-) -
03 November 2013 - 23:36
Olga Connors:
Dank je allebei :-) Transformerende ervaringen :-)love Ol
-
04 November 2013 - 10:45
Marjanne Deijl:
Hallo meiden,
Ik ben de moeder van Wouter Deijl, karateka uit Rotterdam, die op dit moment ook in Kenia zit voor zijn studie. Hij vliegt vanavond terug na 6.5 weken. Ook zijn verhalen hebben diepe indruk op me gemaakt, evenals nu jullie verhaal. Ik vind het erg leuk om jullie blog te volgen en we gaan zeker kijken of we financieel iets kunnen doen (weet natuurlijk niet met wat voor projecten Wouter thuis komt, dus ben voorzichtig). Ik vind het fantastisch wat jullie daar doen en ga jullie blog zeker volgen. Ondanks de soms confronterende mementen, wens ik jullie een fantastische tijd daatbin Kenia en heel veel succes bij wat jullie (kunnen) doen. Groet uit Rotterdam
-
05 November 2013 - 09:16
Paulien Boogaard:
Lieve Lisette en Aida
Mooi om te lezen. Wat leren jullie veel. En fijn dat jullie tenminste iets kunnen doen! Succes met jullie plannen en hoop dat jullie ook kunnen genieten van deze bijzondere reis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
